Nos w centrum uwagi

Rynoplastyka (korekta nosa) to obecnie bez wątpienia jeden z najpopularniejszych zabiegów chirurgii plastycznej. Brakuje konkretnych danych statystycznych, jednak szacuje się, że tego rodzaju operację przeprowadza się w Polsce około kilkunastu tysięcy rocznie. Korekta nosa wbrew pozorom zaliczana jest do trudniejszych zabiegów w chirurgii plastycznej. Główny celem udanej operacji estetycznej nosa jest jego proporcjonalny i harmonijny wygląd w stosunku do całości twarzy. Jednocześnie nie mogą występować żadne dysfunkcje w oddychaniu u pacjenta. Chirurdzy specjalizujący się w poprawianiu kształtu nosa, zgrupowani w zrzeszeniu pod nazwą „The Rhinoplasty Society of Europe” nieustannie szukają nowych metod i narzędzi w pozwalających na zoptymalizowanie zabiegów z zakresu chirurgii nosa.

Niezwykle ważnym etapem jest konsultacja, poprzedzająca rynoplastykę. Przeprowadzany jest wówczas wywiad z pacjentem, który powinien wykonać niezbędne badania, czasem też zdjęcie RTG konieczne do prawidłowej analizy. W dalszej kolejności chirurg, na podstawie zebranych danych, dobiera odpowiednią technikę zabiegu. Pacjent powinien także przejść badanie u anestezjologa, którego celem jest ustalenie ewentualnych przeciwwskazań do znieczulenia ogólnego zaplanowanego podczas zabiegu. W przypadku korekty przegrody nosowej, często wymagany jest też opis sporządzony przez laryngologa. Niezbędne może się także okazać wykonanie tomografii komputerowej nosa i zatok przynosowych. 

Przeciwwskazaniami do zabiegu mogą m. in. być:

• choroby zakrzepowo – zatorowe,
• cukrzyca,
• problemy z sercem,
• ropne zapalenie twarzy oraz zatok.

Rynoplastyka skierowana jest do pacjentów, u których wzrost nosa i jego rozwój jest już zakończony. Dotyczy to zwykle pacjentek, które ukończyły osiemnaście lat i pacjentów po dwudziestym pierwszym  roku życia. Te granice wiekowe wynikają właśnie z faktu, iż odpowiednio u kobiet i mężczyzn, dopiero po przekroczeniu wskazanego wieku kończy się naturalny proces kształtowania się wyglądu nosa. Na wykonanie zabiegu pacjenci najczęściej decydują się z powodu zaburzeń funkcjonalnych wrodzonych lub nabytych, np. ze względu na skrzywienie przegrody nosowej. Są to wskazania medyczne. Drugi rodzaj powodów to wskazania estetyczne, czyli niezadowolenie pacjenta z posiadanego kształtu nosa. Co ważne, bardzo często oba wskazania medyczne i estetyczne występują łącznie. Zabieg korekty nosa z jednoczasową korektą przegrody nosowej nazywany jest septorynoplastyką.

W przypadku wskazań medycznych celem plastyki nosa jest zrekonstruowanie jego struktury, która jest uszkodzona na skutek np. urazu, wad wrodzonych lub chorób. Wszelkie nieprawidłowości w budowie nosa mogą powodować zaburzenia w jego drożności. Konsekwencją tych zaburzeń mogą być dolegliwości, na jakie cierpi pacjent, np. nadmierna senność, zmęczenie czy bóle głowy. Przykładem może być wspomniana już przegroda nosowa, której skrzywienie jest stosunkowo często występującą przypadłością. Pacjenci skarżą się wówczas na ciągłe uczucie zatkanego nosa, nawracające infekcje górnych dróg oddechowych, krwawienia z nosa, okresowe zatkanie uszu, itp. Objawy te zwykle szybko ustępują po operacji, a pacjent odczuwa znaczną ulgę. Gdy operacja jest niezbędna z przyczyn powypadkowych lub z powodu wad wrodzonych pacjent może ubiegać się o jej refundację.

W przypadku wskazań estetycznych celem rynoplastyki jest skorygowanie kształtu nosa pacjenta tak, aby nos osiągnął zgrabność oraz proporcjonalność. Jeśli pacjent nie akceptuje kształtu i wielkości swojego nosa i posiada z tego powodu kompleksy, zabieg ma dla niego ważne znaczenie psychologiczne i wpływa na lepsze samopoczucie. Problemem dla pacjenta może być np. nieproporcjonalnie duży nos w stosunku do twarzy, asymetria nosa, garb, szerokie skrzydełka nosowe, deformacja czubka nosa lub zadarty czubek nosa. Koszt operacji, które możemy nazwać typowo estetycznymi, nie jest refundowany. Nie da się ukryć, że nos to jeden z naszych najbardziej widocznych organów. Jakikolwiek defekt może stanowić duże psychiczne obciążenie, które prowadzi do kompleksów oraz zaniżonej samooceny, mogącej skutkować nawet depresją. Wskazania estetyczne są więc często niemniej istotne od wskazań medycznych.

Rynoplastykę możemy podzielić na trzy rodzaje: 

• rynoplastykę metodą zamkniętą,
• rynoplastykę metodą otwartą,
• oraz wtórną rynoplastykę.

Pierwsza z nich stosowana jest najczęściej. Lekarz wykonuje wtedy wszystkie cięcia od wewnątrz, poprzez otwór nosowy, dzięki czemu zabieg nie pozostawia zewnętrznych blizn. W ten sposób można dokonać korekty miękkich i twardych części nosa. W praktyce oznacza to możliwość zmiany kształtu nosa oraz skorygowanie jego długości i wysokości, ale zakres zmian jest ograniczony. W przypadku rynoplastyki metodą otwartą, wykonuje się cięcie prostopadle do przegrody nosowej, dzięki któremu może odsunąć tkankę i uwidocznić struktury, które chce skorygować. Po zabiegu pozostają niewielkie blizny, jednak są one niewidoczne dla oka. Możemy wyróżnić także rynoplastykę wtórną, której celem jest poprawienie ewentualnych, niezadowalających efektów poprzedniej operacji. Taki zabieg można przeprowadzić nie wcześniej, niż po upływie roku od poprzedniego. Poprawki korekcji nosa zdarzają się jednak stosunkowo rzadko.

Warto także wspomnieć o nowoczesnej, ultrasonograficznej (piezoelektrycznej) korekcie nosa. Zabieg ten przeprowadza się przy zastosowaniu specjalnego urządzenia wykorzystującego drgania piezoelektryczne. Dzięki drganiom minimalizuje się utratę tkanki kostnej oraz uszkodzenia tkanek miękkich. Lekarz wykonuje cięcia mikrometryczne, które są bardzo precyzyjne. Obecnie ta metoda jest najczęściej stosowana w Stanach Zjednoczonych, jednak wydaje się, że będzie stanowić alternatywę dla tradycyjnej rynoplastyki, co spowoduje jej rozpowszechnienie, także w naszym kraju. Od niedawna zabiegi nowoczesną metodą piezoelektryczną wykonuje się także w Polsce, w klinikach, które posiadają szeroką ofertę z dziedziny chirurgii plastycznej. 

Rynoplastykę wykonuje się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Operacja trwa zwykle 1,5-2 godziny. Poza zewnętrznym opatrunkiem stabilizującym pacjentowi zakłada się do nosa delikatne opatrunki z miękkich płytek silikonowych. Gips zdejmuje między 8-10 dniem od zabiegu. Po operacji pacjent musi spać w pozycji półsiedzącej, aby zminimalizować opuchnięcia. Należy także nos przed urazami przez okres przynajmniej trzech miesięcy, unikać sportów, wysiłków fizycznych i nadmiernego ciepła. Na finalny efekt trzeba najczęściej poczekać co najmniej kilka miesięcy.

Poniżej przykładowa galeria zabiegów z zakresu chirurgii nosa wykonanych w Klinice Beauty Group:

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Inne zdjęcia można znaleźć również w naszej galerii.